|
Недапісаны партрэт
|
|
З цыклю “Мроі”
|
Цябе, цнатлівую, з ранетам
Пісаў я сто гадоў назад.
Ты зь вершаў, выдыхнутых Фетам,
У цішыні старых прысад.
Ты з тых яшчэ дарэвалюцый,
Дзе лёгкі флірт і лёгкі хмель,
Дзе з падпаручнікам калючым
Вось-вось адбудзецца дуэль.
Ах, гэты юны падпаручнік!
Замест таго каб піць віно,
Шукае ён выпадак зручны,
Шукае ўпарта і даўно.
Цябе, спакусную, з ранетам
Я ужо, відаць, не дапішу,
А за трывожную душу
Ты памаліся вершам Фета.
|
|
